Driehonderd zakjes zaad hangen ordelijk naast elkaar, zoals in een rek in een tuincentrum. Van een afstand vormen ze een rijk boeket: een totaalbeeld van kleuren en vormen. Dichterbij onthult zich de schilderachtige illusie: elk zakje is een klein doekje canvas, snel en expressief geschilderd. Geen volmaakte voorstelling, maar losse toetsen en fragmenten van kleur, een palet dat pas in samenhang tot bloei komt.

Waar een klassiek stilleven overvloedige schalen met fruit, bloemen of gebruiksvoorwerpen verbeeldt – zorgvuldig geordend om de vergankelijkheid van het leven te benadrukken – kiest Still Life (2012) voor het zaad als beginpunt. Niet de rijpheid of de verwelking staat centraal, maar het potentieel: de kiem die nog in ontwikkeling is. Het werk legt een ander moment vast in de kringloop van groei en verval: het stadium vóór bloei, waarin alles nog in wording is.