In Post CS, het voormalige TGP Post gebouw waar onder andere Het Stedelijk Museum en Club 11 tijdelijk onderdak vonden, had W139 een tijdelijke expositieruimte in de kelder. Op het moment van de expositie was het gebouw moeilijk bereikbaar met het openbaar vervoer.

De ruimtelijke ervaring van Tijdelijke halte: Post CS begint bij de hoofdingang van het gebouw. Er staat een metrokubus op het dak van de ingang, een verlicht bord ‘perron’ boven de trap naar beneden, en de gangen waarin je terechtkomt hebben een ‘metro’-uitstraling. In de kelder kom je uit bij een kille wachtruimte met lange rijen plastic stoeltjes en vier monitoren aan de muur. Hierop zijn beelden van een beveiligingscamera te zien, opgenomen op een leeg perron en in een rijdende metro. Via een hellende vloer (geschikt voor rolstoelgebruikers) kom je op het perron Alle basisingrediënten van een metrostation zijn aanwezig: het perron met aan weerszijden een zwart gat, de rails met de gele stroomgeleider, de klok met het digitale informatiebord en beveiligingscamera’s.

Maar er zal geen metro komen. Want als je goed kijkt, zie je dat alleen de secondewijzer op de klok loopt en dat er geen informatie op het digitale bord te lezen is. De rails zijn, hoewel ze er levensecht uitzien, van hout; de schroeven waarmee de rails vastzitten zijn bitterkoekjes; het zwarte gat waaruit de metro zal verschijnen lijkt eindeloos, maar is in werkelijkheid een zwarte muur, op zes meter afstand.